Brigitte Pitarakis, Eylül 2002’den beri CNRS-Collège-de-France’daki Bizans Tarih ve Medeniyet Merkezi’nde araştırmacı olarak çalışmaktadır. Bizans metal objeleri konusunda uzman olan sanatçı, Anadolu, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kamu ve özel koleksiyonlarda yoğun bir şekilde çalıştı. Paris I Üniversitesi, Panthéon-Sorbonne’da (1992-1997) icra ettiği sanat tarihi ve Bizans arkeolojisi öğretiminde edindiği deneyim, ona objeleri tarihsel bağlamda yerleştirmeye çalıştığı çok yönlü bir yaklaşımın temellerini attı. bunların üretimi ve kullanımı. Bizans bronz çapraz kutsal emanetlerine odaklanan doktora tezinin konusu, onu dindarlık ve litürjik nesnelerin uygulamalarına değil, aynı zamanda atölyelerin coğrafi dağılımına ve metal tedarik kaynaklarına da odaklanmasına yol açtı. Şu anki araştırması, erken dönem Hıristiyan bronz sofra takımlarına ve arşiv belgelerindeki sanatsal nesnelerin kelime dağarcığına odaklanıyor.

Lyon 2 Üniversitesi’nde ortaçağ tarihi öğretim görevlisi olan Christophe Giros, 1993 yılında 10. ve 14. yüzyıllar arasında poliorcetics ve Bizans surları üzerine bir tez savundu. Askeri anlaşmaların teknik bilgisi ve bunun müstahkem duvarların savunması üzerindeki etkisi ile ilgileniyordu. Bu perspektifte, Bithynia’nın ortaçağ surları ağını daha kesin olarak inceledi. Ayrıca Yunanistan’ın Thassos adasının Bizans kalıntıları üzerinde arkeolojik bir araştırma yaptı. Şu anki araştırması, Athos keşişleri ile meslekten olmayanlar arasındaki ilişkiye odaklanıyor. Athos manastırlarının ortaçağ arşivlerinin düzenleme çalışmalarına katılır. Centre d’histoire et civilisation de Byzance (Paris) üyesidir.

1994’ten beri CNRS’de araştırmacı olan bu arkeolog, eğitim alarak Bizans uzmanı, ortaçağ ve Osmanlı dönemlerinde Hıristiyan ve İslam Doğu’da üretilen ve pazarlanan seramikler konusunda uzmandır. Yunanistan ve Türkiye’de yoğun olarak çalıştı ve burada IFEA’da araştırma pozisyonunda bulundu. Halen Şam’daki Fransız Yakın Doğu Enstitüsü’ne (CNRS’nin FRE 2550’si) atanmıştır. Araştırma alanı iki ana eksen etrafında döner: üretim türlerini kesin olarak tanımlamak ve kökenlerini belirlemek için, kronotipolojiler oluşturmaya, yani malzemeyi morfolojik, teknik, üslupsal ve kronolojik bir bakış açısıyla karakterize etmeye dayanan düzgün bir seramik eksen; değiş tokuşlar, yaşam tarzları, düşünce ve kendini başkalarına sunma akımları içinde tabakların yerini alan tarihi bir eksen, bir medeniyetin tarihsel yorumu için yeni bir kaynak. Varia Anatolica koleksiyonunda yayın IX – Véronique FRANÇOIS, Bibliographie analytique sur la céramique byzantine à

Michel Balivet, Selçuklu ve Osmanlı tarihini, Haçlı Seferleri tarihini ve Bizans ile Müslüman dünyası arasındaki ilişkilerin tarihini öğrettiği Provence Üniversitesi’nde profesördür. Araştırmaları, diğer şeylerin yanı sıra, Orta Çağ ve Osmanlı döneminde Anadolu ve Balkanlar’daki dini bağdaştırıcılığa odaklanmaktadır. Bizans ve Türkler arasındaki kültürel etkileşim sürecinde özellikle Türk mistiklerinin rolünü inceledi ve Şeyh Bedreddin üzerine bir monografi, ed Isis, İstanbul 1995 (Türkçe tercümesi, ed. Tarih Vakfı, İstanbul, 2000) ve Konya üzerine bir çalışma yazdı. ve Mevlana, CNRS ed., Paris, 2001. Son iki kitabı Isis’te yayınlandı: Osmanlı tarihi antolojisi, 2004 ve Bizans, Selçuklu ve Osmanlı tarihi çalışmaları koleksiyonu, 2005., Michel Balivet, Provence Üniversitesi’nde öğretmenlik yapmadan önce, sırasıyla Ankara Hacettepe Üniversitesi’nde asistan, Selanik Aristotle Üniversitesi’nde yardımcı doçent, İstanbul’da IFEA’da bilim asistanı ve Paris’teki Bizans

Madame Marie-France Auzépy, IFEA, IFI ve Türk Rehberler Dernekleri Federasyonu tarafından ortaklaşa düzenlenen bu konferanslar döngüsünü sembolik bir anıtla başlatıyor: Ayasofya ve Konstantinopolis’in hayatındaki yeri Madam Marie-France Auzépy, Paris VIII-Saint-Denis Üniversitesi’nde Bizans Tarihi Profesörüdür. Ama araştırma ve öğretim görevi onu Cezayir’e, hatta Çin’e, Pekin’e götürdü. Bizans dönemi uzmanı olarak özellikle Asya yakasında Kayısdağ’da yaşayan bir keşiş üzerine doktora tezini yaptı. Bu keşiş, 8. yüzyıldaki ikonoklastik kriz sırasında Konstantinopolis sokaklarında şehit edildi. Elbette çok önemli bir bibliyografyası var ve ben birkaç olağanüstü etkinliğe işaret etmekle yetineceğim: Paris’te Sorbonne Şapeli’nde, 16’dan 18’e kadar Bizans’a ilgi duyan Fransız seyyahlar ve bilim adamları hakkında bir sergi düzenledi; İstanbul üzerine bir kitaba katıldı ve « Avrupa’da Bizans » üzerine bir kitabın editörlüğünü yaptı.