Türkiye Devleti International Holocaust Remembrance Alliance’a olan üye adaylığıyla hâlihazırda Türkiye’de okutulmayan Holokostu, müfredatına alma ve bunu orta öğretim ders programına ekleme isteğini göstermiş oldu. Holokostun öğretilmesi, etkisi gerçekleştiği bölgeleri aşmış olduğundan ve kitlesel şiddet konusunda uluslararası bir referans haline gelmesi bakımından son derece önemli. Bir geçmişle yüzleşme eğitimi olan Holokost eğitimi, 1960’lardan itibaren Avrupa’da hoşgörüsüzlük, dışlama ve şiddetle mücadelede bir araç oldu. Bu sunumda Holokost eğitiminin genel amaçları ve Türkiye söz konusu olduğunda bu eğitimin olası hedefleri ve karşılaşılabilecek zorluklar ve Türkiyedeki öğretmenlerle yapılan öğretmen eğitimi programından bahsedilecek. Öğretmen eğitiminde nasıl bir program izlendiği, eğitimcilerin nasıl eğitildiği, öğretmenlerin bu eğitimi nasıl karşıladıkları, bu eğitimin Türkiye’de eğitim ortamında geçmişle yüzleşme meselesinde nasıl yardımcı olabileceği, ders kitaplarındaki durum gibi konular üzerinde durulacak.

Il est peu original qu’une bataille en vienne à symboliser une guerre entière ; les exemples des batailles de la Somme et de Verdun, sur le front occidental, sont là pour le rappeler. Mais la bataille des Dardanelles, seule grande de victoire ottomane de la Grande guerre avec la bataille de Kut-el-Amara, fait aujourd’hui en Turquie l’objet d’un bombardement médiatique et d’une instrumentalisation politique, deux phénomènes qui vont bien au delà de la fièvre commémorative. Cette actualité de la bataille se retrouve dans la production livresque et cinématographique, comme dans les manuels scolaires. La focalisation sur les Dardanelles est pourtant une construction historiographique et nationale ancienne, et consubstantielle à la naissance de l’Etat-nation turc et de son chef historique, Mustafa Kemal.

Dans cette intervention, j’entreprendrai une analyse critique de la notion de guerre totale. Cette notion permet d’inscrire dans un contexte plus holistique la guerre moderne et industrielle et de manière plus spécifique, la Grande Guerre. J’analyserai les possibilités et les limites que permet l’usage de cette notion dans l’expérience ottomane de la Première Guerre mondiale. Au sein de la nouvelle historiographie militaire, la notion de guerre totale importe beaucoup, car elle permet de nous renseigner sur les liens organiques entre événements militaires, politiques, sociaux et culturels. A l’exception de quelques exemples notoires au cours de ces dernières années, l’histoire militaire ottomane et plus particulièrement l’histoire ottomane de la Première Guerre mondiale ne parviennent pas véritablement à s’enrichir d’autres domaines de

Bu sunumda, genel olarak modern endüstriyel savaş olgusunu ve özel olarak da Cihan Harbi’ni daha bütünsel bir bağlama yerleştirmemizi sağlayan “topyekûn savaş” kavramının eleştirel bir analizine girişilecektir. Kavramın Osmanlı Cihan Harbi deneyiminin incelenmesinde sunacağı imkânlar ve getirebileceği kısıtlamalar üzerine bir tartışma yapılacaktır. Yeni Askeri Tarihçilik yaklaşımı içerisinde topyekûn savaş kavramı, askeri meselelerle sosyal, kültürel ve siyasi meseleler arasındaki organik ilişkileri görmemizi sağlaması açısından son derece önemlidir.  Son yıllardaki bazı iyi örneklere rağmen, genelde Osmanlı askeri tarihçiliği ve özelde de Osmanlı Cihan Harbi tarihi diğer tarihçilik alanlarından beslenme konusunda pek başarılı değildir. Benzer bir gözlem, askeri tarihçilik alanının sunduğu potansiyelleri görmek istemeyen Osmanlı sosyal, ekonomik ve kültürel tarihçiliği için de söylenebilir. Sunumda, çokça ihtiyaç duyulan böylesi bir sentezin neden gerekli olduğuna