Le mardi 21 juillet 2015 à l’IFEA à 15h
– Katarzyna Papiez – Paris Sorbonne-Paris IV D’Adampol à Polonezköy. L’origine de la fondation du village polonais
Adampol ou Adam-köy a été fondé en 1842 sur le terrain appartenant aux Lazaristes français. Cette ferme créée pour accueillir des émigrés polonais dispersés dans l’Empire ottoman après l’insurrection avortée de 1831 a survécu aux changements du temps et existe aujourd’hui sous le nom de Polonezköy avec ses habitants parlant toujours la langue de leurs aïeux. Dans ma présentation, je souhaite traiter la question de l’identité nationale des premiers colons de la ferme, vivant dans l’Empire ottoman mais étant sujets français. L’accent sera mis sur les dispositifs mis en place par Michal Czaykowski, envoyé du prince Czartoryski à Constantinople, servant à unir les habitants polonais de la ferme et à reconsolider leur identité nationale. Je finirai par un court reportage sur la perception de l’identité polonaise par les habitants de Polonezköy aujourd’hui.
– Lucie Drechselova – EHESS Les femmes dans la politique locale en Turquie : un syndrome d’absence
En 83 ans de l’existence de la République, il y a eu 82 femmes maires. De 1930 à 2014, 42 provinces n’ont jamais été dirigées par une femme : telles sont les statistiques de Kadın koalisyonu révélées à la veille des élections municipales de mars 2014. Malgré une faible hausse après ces élections, le pourcentage des femmes en politique locale en Turquie affiche toujours une spécificité internationale : moins de femmes sont représentées au niveau local qu’au niveau national. Pour Şirin Tekeli, figure emblématique du mouvement féministe turc des années 1980, plutôt que de la « sous-représentation », il faut parler d’un syndrome d’absence ». A partir de ce constat, il convient d’analyser les profiles et trajectoires des élues municipales qui ont accédé à ce mandat.
– Zeynep Bursa – EHESS Türk-İslam Sentezi’nin Politik ve Ekonomik Kökenleri: Aydınlar Ocağı Örneği
Türklerin tarihinin İslam tarihinden ayrılmazlığını ve İslam’ın da Türkler sayesinde ayakta kalabildiğini savunan Türk-İslam Sentezi’nin tarihi oldukça eskidir. Ne var ki, bugün geniş kesimlerin kolektif hafızasına bu terimin yerleşmesini sağlayan Aydınlar Ocağı’nın politik ve entelektüel üretimidir. 1970 yılında İstanbul merkezli kurulan Aydınlar Ocağı, 1970’li yılların iki Milliyetçi Cephe Hükümetlerinin kurulması ve 12 Eylül 1980 darbesi sonrası devletin resmi ideolojisi haline gelen Türk-İslam Sentezi’nin “think-tank” grubudur.
Bu sunumda, Aydınlar Ocağı’nın ve onun yeniden ürettiği doktrin olan Türk-İslam Sentezi’nin muhafazakar sağ politikaların üretilmesindeki rolü, laikle çatışma ve uzlaşma noktaları, dinin politik işlevi üzerinde durulacak ve aynı zamanda ekonomik planda, Ocak üyelerinin Türkiye’deki burjuvazi, tüccar, küçük esnafla ilişkiler ile ilişkileri, global ekonomiye yönelik tezleri de ele alınacaktır.
Sunumda esas olarak 1970 ve 1980’li yıllar esas alınacaktır. Bu anlamda 1980’li yılların ikinci yarısında Aydınlar Ocağı’nın Türkiye siyasetindeki politik, entelektüel ve ideolojik rolünün azalmaya başlamasının nedenleri üzerine de durulmaya çalışılacaktır.