Gülsün Tanyeli, Yrd. Doç. Dr.
Istanbul Teknik üniversitesi, Istanbul, Türkiye 

Mimari mirasın korunması için belki de tek bir anahtar kavram var: Mutabakat. Merkezi ve yerel yönetimlerden koruma kurulu üyelerine, yerel mal sahiplerinden Türkiye genelinde korumaya duyarlı kamuoyuna, yatırımcılara, tur operatörlerine, koruma uzmanlarına ve uluslararası paydaşlara kadar neredeyse sayısız aktörün katkılarıyla yürütülen bir müzakere zemininde çalışılıyor.

Kapadokya, sözkonusu aktörler çoğulluğunun İstanbul, Antalya ve Ege Bölgesi dışında giderek en karmaşık hale geldiği, çıkar karşıtlıklarının en keskin somutlaştığı ender yörelerden biri. Bu denli geniş aktör kadrolarının katılımıyla biçimlenen yukarıda sıralananlar gibi diyalog ve diyalogsuzluk bölgelerinde ideal başarılı sonuçlar ender olarak ortaya çıkabiliyor. Bu bildiride, 1986 yılında “Dünya Mirası Alanı” olarak ilan edilmiş Kapadokya bölgesinde bellibaşlı aktörlerin belirli bir koruma sorunuyla yüzyüze geldiklerinde nasıl davranmaya giriştikleri sorgulanacak ve uzlaşmaların hangi durumlarda ne kadar mümkün olduğu tartışılacaktır. Aktörler arasındaki çıkar mücadelelerinde gündeme gelen karşıt beklenti ve tercihler, çoğu zaman sanıldığının aksine mutabakatları imkansız kılan engeller değil, bazen mümkün kılan avantajlardır. Kapadokya bu açıdan en verimli gözlem ve uygulama alanlarından birini oluşturuyor.